Realitycheck
- Amin Dridi
- 3 nov
- 3 minuten om te lezen
Dit weekend bezocht ik een populaire speciaalzaak voor culinaire producten en geschenkartikelen. Uiteraard was ook hier de haast obligate olijfolie een deel van het assortiment, tussen kaarshouders, wijnkoelers en niet te definiëren aperitiefsnacks. Prominent uitgestald op ooghoogte, een schap dat schreeuwt om aandacht. Uiteraard trekken die flessen meteen mijn aandacht. Vier “typische” producten sprongen eruit:
De MESTRAL, een zeer goede en evenwichtige Arbequina, die om één of andere reden in meerdere winkels in Oostende verkocht wordt.
Een olijfolie van Sandra Bekkari, die meteen vragen oproept over authenticiteit en herkomst.
Een “Griekse Extra Vierge Olijfolie”, waarvan je zelfs met een vergrootglas niet kan achterhalen welke olijvensoort of blend erin zit.
En tot slot een olie die als “geïnfuuseerde drip-olie” geprezen wordt. Dat belooft boeiend te worden...
1. MESTRAL Arbequina
Een zeer goede, evenwichtige Arbequina uit Catalonië, opvallend vaak te vinden in winkels in Oostende. Geen klachten: dit is een onberispelijke olijfolie. Toch wordt ze hier aangeprezen als “om te bakken”… #rolleyes.
Waarom zou je zo’n fijne olie reduceren tot bakolie? Natuurlijk kan je met elke olijfolie bakken, maar deze Mestral verdient meer. Ze is qua smaak een van de betere Catalaanse Arbequina’s — fruitig, zacht, en veelzijdig. Maar goed, als men het zo wil verkopen: prima.
Ik heb het iets meer voor de Arbequina van ISUL, maar smaken verschillen.
2. Sandra Bekkari’s olijfolie
De verkoopspitch leest: "Breng je gerechten op smaak met deze toegankelijke olijfolie, gemaakt van de beste Spaanse Arbequina-olijven. Samen met The Taste Company ontwikkelde Sandra Bekkari deze olijfolie. Deze extra vierge olijfolie is zacht van smaak, 100% puur en heeft een lage zuurgraad (<0,2%), wat garant staat voor de allerbeste kwaliteit."
Alle respect voor The Taste Company — ze doen goede dingen. Maar de inhoud van deze fles is gewoon een gewhitelabelde MESTRAL. Een formule die jij of ik ook kunnen laten bottelen door de Cooperativa Agricola De Cambrils (leuke plek trouwens, al twee keer bezocht). Mijn beste vriend hielp er nog bij de oogst.
Mevrouw Bekkari heeft dus, buiten het etiket, niets ontwikkeld. De lage zuurgraad is een pluspunt, maar niet de enige kwaliteitsparameter. Toch: commercieel gezien is haar aanpak geslaagd, mensen kopen dat. En de biologische Mestral is, zoals gezegd, een uitstekend product.
3. De “Griekse Extra Vierge Olijfolie”
Een mysterie. Geen vermelding van olijvensoort of blend. Bij het openen van de fles valt meteen iets op: de geur is zwaar, vettig, niet fris of fruitig. En erger nog: er zit een duidelijk smaakdefect in. Dat ruik je al. Geen extra vierge dus eigenlijk (op dat moment) — want die mogen geen defecten hebben. Overprijsde rommel vrees ik.
4. De “geïnfuuseerde drip-olie”
Afgezien van de bizarre naam is het etiket duidelijk: een olie om brood in te soppen, met toegevoegde smaak (welke, blijft onduidelijk). De samenstelling: 90% zonnebloemolie, 8% extra vierge olijfolie, en 2%… tja, verdwenen?
Zonnebloemolie is prima om te bakken, frituren, mayonaise of vinaigrettes te maken. Maar om brood in te soppen? Nee. Daarvoor gebruik je extra vierge olijfolie — of in extremis een notenolie of pompoenpitolie met uitgesproken aroma’s. Dit product is een marketingconstructie, en kost meer dan het waard is.
De dame in de winkel leek zich van geen kwaad bewust. Ze runt gewoon een gezellig specialiteitenwinkeltje, en dat is haar volledig gegund.
Een lichtpuntje: Bar Foubert
Die avond gingen we eten bij “Bar Foubert”, een vrij nieuw restaurant. Héél lekker gegeten; tarbot op een rechtstaand spit. En opvallend: bij het brood en de boter werd ook olijfolie geserveerd, mét uitleg. Ooit nog al een keer uitleg gekregen bij de olijfolie, maar dat hadden ze toen beter niet gedaan. Maar in dit geval zeer ok, men vertelde wat men wist, en verder geen gezever.
Een zachte Arbequina, fruitig, weinig bitter of pittig — een instapmodel, maar wel een goed product. Dat men olijfolie zo presenteert aan tafel is een stap vooruit in de erkenning van dit edele product. Ik ga daar zeker nog eens eten.
Tot slot: ik heb het recent nogal voor Coratina DON GIOACCHINO (Sabino Leone, Puglia). Wat een topexemplaar… ! Ik wist dat wel, maar het had opfrissing nodig. Helaas (nog) niet te vinden in onze winkel, want vrij prijzig. Qua prijs-kwaliteit is de Coratina van Bioleo interessanter — ook uit Puglia, en zeer goed van smaak.
Opmerkingen